رابطه هوش اخلاقی و صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری در دوره کارآموزی عرصه

صلاحیت بالینی یکی از شاخص های اصلی تعیین عملکرد در پرستاری است. پژوهشگران بر این باورند که برای حفظ استانداردهای مراقبتی پرستاری، شناخت عوامل مرتبط با ارتقاء صلاحیت بالینی الزامی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه هوش اخلاقی و صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری در دوره کارآموزی عرصه انجام شد.

 این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی 125 دانشجوی پرستاری در دوره کاراموزی عرصه مشغول به تحصیل در واحدهای منتخب دانشگاه های آزاد اسلامی استان اصفهان که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند؛ انجام گردید. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد هوش اخلاقی و پرسشنامه ایرانی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.

 بیشتر مشارکت کنندگان (2/91 درصد، 114 نفر) زن بوده و در رده سنی 25-22 سال (4/62 درصد، 78 نفر) قرار داشتند. میانگین امتیاز کل هوش اخلاقی مشارکت کنندگان، 25/12±46/83 و میانگین امتیاز کل صلاحیت بالینی آنان 36/26±72/193 بود. آزمون ضریب همبستگی پیرسون ارتباط مستقیم و معناداری بین هوش اخلاقی و صلاحیت بالینی دانشجویان نشان داد (001/0>p, 642/0=r). همچنین بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون خطی چند متغیره، هوش اخلاقی و معدل دانشجویان توان پیش بینی امتیاز صلاحیت بالینی آنان را دارد.

 با توجه به یافته های پژوهش مبنی بر وجود ارتباط بین هوش اخلاقی و صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری، به نظر می رسد توجه به این بعد از هوش به منظور ارتقاء صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری و در نتیجه ارتقاء کیفیت مراقبت از بیماران ضروری می باشد.