بررسی اثرات تغذیه از لارو مگس خانگی بر میزان هماوری مولدین و تکامل لاروی میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)

جهت بررسی اثرات تغذیه ای از لارو مگس خانگی به عنوان جایگزین کرم پرتار نرییس (Perinereis nuntia) بر میزان هماوری مولدین و تکامل لاروی میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)، تعداد 30 جفت مولد میگوی وانامی در 3 مخزن 5 تنی از جنس فایبرگلاس حاوی آب دریای فیلترشده، تحت شرایط یکسان ذخیره سازی گردیدند. مولدین با 3 رژیم غذایی شامل غذای مرسوم کارگاه های تکثیر (کرم پرتار، اسکویید، گوشت صدف و پلت غذایی) به همراه 5 درصد از لارو مگس خانگی به عنوان مکمل (رژیم غذایی A)، غذای مرسوم کارگاه های تکثیر به همراه 10 درصد لارو مگس خانگی به عنوان جایگزین کرم پرتار (رژیم غذایی B) و غذای مرسوم کارگاه های تکثیر نیز به عنوان شاهد (رژیم غذایی C) تغذیه گردیدند. نتایج نشان داد که هنگامی که مولدین میگو از غذای مرسوم کارگاهی به همراه 5 درصد از لارو مگس خانگی به عنوان مکمل (رژیم غذایی A) استفاده نمودند، میزان هماوری، اختلاف معنی داری با دو تیمار دیگر نشان داد (05/0>p). میزان تفریخ تخم ها در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (05/0<p). تکامل لارو میگوی وانامی حاصل از تخم ریزی مولدین نشان داد که درصد بیشتری از لاروهایی حاصل از مولدین تغذیه شده با رژیم غذایی مرسوم کارگاهی به همراه 5 درصد از لارو مگس خانگی (رژیم غذایی A)  نسبت به سایر تیمارها سریع تر به مرحله بعدی تکامل پیدا نمودند که به ویژه در مراحل پست لاروی، اختلاف معنی داری نیز نشان داد (05/0>p). به هرحال، استفاده از مگس خانگی به صورت مکمل غذای مرسوم کارگاهی می تواند باعث افزایش میزان هماوری مولدین میگو و تکامل سریع تر لاروها شود، اما به عنوان جایگزین کرم پرتار(P. nuntia)  در ترکیب غذای مرسوم در کارگاه های تکثیر میگو، دارای کارایی لازم نمی باشد.