حکمرانی و نقش اداره امور شهری در عصر جهانی سازی

 جهانی سازی، حکمرانی و مدیریت شهری، مفاهیمی هستند که در سرتاسر جهان معروف وشناخته شده اند و در نوشته های پژوهشی و علمی، در مباحثات سیاسی و مدیریتی، در رسانه های گروهی و تمامیسیستم های اجتماعی سراسر جهان به چشم می خورند. این کلمات، واکنش های فکری، عقیدتی، سیاسی، اقتصادی واجتماعی گسترده ای را به همراه داشته است، از جمله میزان تاثیری است که مدیریت دولتی، مدیریت شهری وحکمرانی تحت تاثیر جهانی سازی قرار می گیرند؟ به عبارتی، بحث در این مورد است که مدیران شهری و دولتی تا چهمیزان و به چه شکل به موضوع جهانی سازی واکنش نشان دهند، مناسب است؟ این مهم در این مقاله به صورتمبسوط مورد بحث قرار گرفته است.

این مقاله کیفی به روش تحلیل محتوا، تدوین شده، زیرا نوعی فن پژوهشی است کهه از رریهم منهابمعتبر و تکرار پذیری متون معتبر علمی، در یک زمینه خاص)حکمرانی، مدیریت شهری و جهانی سازی(بهه اسهتنباطنظریات می پردازد.

استراتژی تعقیب یک حکمرانی مناسب و اهداف رشد و توسعه به معنای یک نقش جدید و تغییریافته برایاداره امور شهری است و بدون شک هیچ رشدی بدون اداره امور شهری مناسب امکان پذیر نیست. به دور از کمک بهرشد و توسعه ی حکومت های محلی، اداره امور شهری به خودی خود می تواند منشا مقاومت در برابر تغییر باشد. حالاگر این رشد به صورت بوروکراتیک و تهاجمی باشد ممکن است به صورت یک مان بروز کند، لذا جهت کاهش مقاومتدر برابر تغییر، استمداد از الگوی حکمروایی شهری پیشنهاد گردیده است.

مجموعه ی حاضر، گفتاری درباره حکمرانی به عنوان الگوی جدید توسعه است که در آن مدیریت شهریباید با مشارکت بخش خصوصی و مدنی به فعالیت در جهت دستیابی به توسعه پایدار بپردازد. بنابراین حکمرانی باویژگی هایی که دارد، در تنظیم روابط مدیریت شهری با سایر بخش ها به گونه ای عمل می کند که هر یک از بخش ها بااثربخشی بالا به اهداف تعیین شده دست یافته، بازدهی فعالیت را حداکثر نموده و با همکاری تعاملی حداکثر استفادهاز توان و ظرفیت های موجود را بنمایند. بر اساس این مفهوم محوری، به نقش تسهیل گری دولت تاکید نموده و در اینراستا الگویی از مدیرت شهری پیشنهاد می شود که ضمن کارایی و اثربخشی، بر متغیرهایی مانند؛ دموکراسی، مشارکت،پاسخگویی و عدالت به منظور فراهم سازی و تسهیل فعالیت سایر بخش ها در توسعه پایدار جامعه توجه گردد.