مقایسه اثربخشی مشاوره معنوی مبتنی بر مدل قلب سلیم با آموزش ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان

کاهش کیفیت زندگی بیماران سرطانی، نیازمند مداخلات کل‏نگر و جامعه‏ نگر است. این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی مشاوره معنوی مبتنی برمدل قلب سلیم و آموزش ذهن‏آگاهی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.

این کار آزمایی بالینی، با دو گروه آزمایش، برای زنان مبتلا به سرطان پستان بیمارستان بقیه‏ الله تهران انجام شد. 30 بیمار داوطلب واجد شرایط، وارد مطالعه شدند و به ‏صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی تخصیص یافتند. مداخله ‏های مشاوره معنوی و آموزش ذهن ‏آگاهی به مدت 8 جلسه 30 تا 45 دقیقه‏ ای چهره به چهره انجام گرفت. پرسشنامه کیفیت زندگی در دو نوبت قبل و بعد از مداخله توسط آزمودنی‏ ها تکمیل گردید. داده ‏ها در برنامه نرم ‏افزاری SPSS 2.0 وارد شدند. به ‏دلیل عدم برقراری مفروض توزیع نرمال، از آزمون ناپارامتری ویلکاکسون جهت مقایسه نتایج قبل و بعد از مداخله در هر گروه استفاده گردید. به‏ منظور مقایسه دو روش مداخله در پس ‏آزمون، پس از محاسبه تفاوت کیفیت زندگی هر شرکت ‏کننده (قبل و بعد از مداخله مربوطه)، از آزمون مان- ویتنی جهت مقایسه تاثیر دو نوع مداخله بر کیفیت زندگی بیماران استفاده شد.

آزمون ویلکاکسون نشان داد که هر دو مداخله بر کیفیت زندگی موثر بودند (0/001>P) ولی در زیر مقیاس‏ ها در برخی از ابعاد تفاوت مشاهده شد. آزمون من-ویتنی نشان داد که مشاوره معنوی تاثیر بیشتری نسبت به ذهن آگاهی بر افزایش کیفیت زندگی بیماران داشت (0/001>P).

 با توجه به تاثیر بیشتر مشاوره معنوی، در مقایسه با آموزش ذهن آگاهی، استفاده از معنویت درمانی در درمان بیماران سرطانی جهت تقویت توان سازگاری، کاهش دیسترس ‏های معنوی و افزایش کیفیت زندگی بیماران توصیه می ‏شود.