بررسی تاثیر افزایش طول دهانه و ارتفاع طبقه بر خرابی پیشرونده قاب های بتن مسلح دارای درصدهای مختلف بازشو در میانقاب بنایی

ساختمان ها در طول عمر مفید خود ممکن است تحت تاثیر تهدیدات خارجی مختلفی قرار گیرند. این تهدیدات می توانند با آسیب رساندن به المان های اصلی ساختمان باعث پیدایش پدیده ای بنام خرابی پیشرونده در سازه گردند. مطالعات صورت گرفته در رابطه با خرابی سیستم های سازه ای در سال های اخیر، اهمیت پدیده ی خرابی پیشرونده ناشی از بارگذاری غیرعادی همچون ضربات تصادف، حملات تروریستی، انفجار، زلزله و... را مشخص می سازد. در این تحقیق به بررسی عملکرد قاب های 6 طبقه بتن مسلح با درصدهای مختلف بازشو در میانقاب تحت تغییر طول دهانه و ارتفاع طبقه بر روند خرابی پیشرونده پرداخته می شود. قاب های مورد بررسی دارای سیستم قاب خمشی متوسط می باشند که بر اساس آیین نامه های داخلی طراحی و ضوابط هر کدام کنترل شده اند. شبیه سازی خرابی پیشرونده به روش مسیر بار جایگزین با حذف ستون میانی طبقه همکف قاب ها در نرم افزار OpenSees با تحلیل استاتیکی غیرخطی اعمال گردیده است. با توجه به نتایج مشاهده می شود، در قاب های مورد بررسی وجود بازشو به میزان 10 %، 20 % و 30 % در میانقاب، حداکثر نیروی مقاوم آنها را به ترتیب حدود 23 %، 31 % و 39 % نسبت به قاب دارای میانقاب بدون بازشو، کاهش می دهد. همچنین قاب فاقد میانقاب باعث کاهش حدود 62 % نیروی مقاوم نسبت به قاب دارای میانقاب بدون بازشو می گردد. نتایج به دست آمده نشان می دهد، افزایش هر 5/0 متر طول دهانه از 4 به 6 متر، به طور متوسط باعث افزایش حدود 9 درصدی نیروی مقاوم قاب ها می گردد. همچنین، افزایش ارتفاع طبقه از 3 به 4 متر، باعث افزایش 13 درصدی نیروی مقاوم قاب ها می گردد. نتایج این بررسی بیانگر تاثیر مثبت وجود میانقاب، افزایش طول دهانه از 4 به 6 متر و افزایش ارتفاع طبقه از 3 به 4 متر، بر روند خرابی پیشرونده قاب های بتن مسلح می باشد.