بررسی همراهی چندشکلی rs6313 ژن HTR2A با وابستگی به هروئین در یک نمونه از شمال غرب ایران

وابستگی به هرویین یک بیماری مزمن و عودکننده مغزی است که توسط ترکیبی از عوامل ژنتیکی، اپی ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود و سهم ژنتیک در آسیب پذیری به ایجاد این وابستگی 40-60 درصد است. تغییر در انتقال سروتونین در سیستم عصبی مرکزی در وابستگی به مواد مخدر و الکل دخیل است و بر اساس نتایج مطالعات همراهی، چندشکلی تک نوکلیوتیدی rs6313/T102C ژن HTR2A در وابستگی به مواد نقش مهمی دارد. هدف از این مطالعه مورد_شاهدی، ارزیابی همراهی چندشکلی rs6313 ژن HTR2A و وابستگی به هرویین در نمونه ای از جمعیت شمال غرب ایران است.

این مطالعه روی 100 فرد بیمار وابسته به هرویین و 102 فرد کنترل بدون وابستگی به مواد انجام شد. پس از استخراج DNA از خون، ژنوتیپ افراد نسبت به چندشکلی rs6313 ژن HTR2A با استفاده از روش PCR-RFLP تعیین گردید. آنالیز آماری داده ها برای مشخص کردن همراهی با نرم افزار SPSS vol.16 انجام پذیرفت.

فراوانی ژنوتیپ های CT,CC و TT چندشکلی rs6313 ژن HTR2A در گروه بیمار به ترتیب 50،23 و 27 درصد و در گروه شاهد به ترتیب 35/32، 12/44 و 53/23 درصد بودند و بر اساس بررسی های آماری، تفاوت معناداری میان گروه های کنترل و بیمار وجود نداشت (P˃0.05).

نتایج پژوهش حاضر نتوانست شواهدی مبنی بر همراهی چندشکلی rs6313 ژن HTR2A با استعداد وابستگی به هرویین در جمعیت آذری شمال غرب ایران ارایه دهد و این مسئله بر لزوم بررسی سایر چندشکلی های ژنتیکی کاندید در جمعیت مطالعه شده دلالت دارد.