مقایسه خاصیت ضدمیکروبی و سمیت پپتید S3 طبیعی با منشا خرچنگ نعل اسبی، با موتانت های حاصل از آن

پپتیدهای ضدمیکروبی (AMP) ترکیباتی با خاصیت ضدمیکروبی هستند که به سبب ظهور مقاومت باکتری های بیماری زا به آنتی بیوتیک ها، مطالعه و بررسی می شوند. در مطالعه حاضر، آثار سمیت و ضدمیکروبی دو پپتید مونومری S3 طبیعی به عنوان استاندارد و S∆3 با هیبرید S3- S∆3 و تترامر S3 بررسی و مقایسه گردید.

هیبرید پروتئینی (S∆3S3-2mer-GS) S3- S∆3 و پروتئین تترامر S3 (S3-4mer-GS) در باکتری E.coli. BL21 (DE3) بیان شدند؛ سپس وجود پپتیدهای موتانت تایید و فعالیت ضدمیکروبی آن ها با مونومرهای S3 و S∆3 مطالعه گردید. درنهایت، سمیت تترامر و هیبرید ساخته شده روی رده سلولی MDA-MB-231 ارزیابی و مقایسه شد.

در بیان پروتئین نوترکیب، افزایش بار مثبت در پروتئین هیبرید برای باکتری میزبان اثر سمیت ایجاد نمی کند. میزان سمیت هیبرید در مقایسه با تترامر برای سلول های یوکاریوتی افزایش کمی داشت؛ اما در غلظت فعال این پروتئین، این افزایش ناچیز بود. میزان بقای سلولی در مورد هیبرید از S3 و SΔ3 کمتر است؛ اما میزان بقای سلولی برای هریک از توالی ها، با افزایش زمان کاهش پیدا می کرد. علاوه بر این، بازدارندگی رشد میکروبی هیبرید نسبت به تترامر، SΔ3 و S3 بهبود یافت.

با توجه به میزان بیان مناسب و افزایش فعالیت ضدمیکروبی و سمیت سلولی اندک، پپتید هیبرید S3 هیبرید S3 و S∆3 و تترامر S3 می توانند به عنوان یک استراتژی تولید موثر برای به دست آوردن AMPها در نظر گرفته شوند.