مدل مطلوب اجرا و ارزیابی در سیاست گذاری امنیت داخلی جمهوری اسلامی ایران

تامین امنیت که از وظایف اصلی و عمده دولت هاست نیاز به سیاست گذاری در این حوزه را ضروری می نماید. در این راستا مدل سازی یکی از تکنیک های تسهیل فهم و اجرای فرایند سیاست گذاری امنیتی است که به مدد دولت مردان می آید. طبق تعریف امنیت داخلی، مردم نقشی محوری در مباحث امنیتی دارند و مجذوب کردن و رضایتمندی مردم، شاخصی مهم برای سنجش امنیت داخلی محسوب می شود.

مقاله حاضر باهدف طراحی مدل مطلوب اجرا و ارزیابی در سیاست گذاری حوزه امنیت داخلی در ج.ا.ایران نگارش شده است.

روش این پژوهش کیفی می باشد که با تکیه بر تحلیل و توصیف محتوای برخی نوشته های مربوط به رخدادهای امنیتی در جمهوری اسلامی ایران تهیه شده است. گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای، از طریق بررسی منابع مکتوب و غیر مکتوب و مراجعه به کتابخانه و پایگاه های الکترونیکی انجام گرفت.

مدل تلفیقی از نظریات اتزیونی (L.R.F) و هیرشمن (E.V.L)  به عنوان مدل مطلوب، طراحی و تبیین شده است. در این مدل، روش اجرای سیاست های امنیت داخلی تا حد زیادی مطابق باارزش ها و هنجارهای مردم می باشد و استفاده از زور، اجبار و ترس در حد کمی وجود داشته و حد متوسطی از به کارگیری پاداش نیز مطمح نظر می باشد. درصورتی که اجرای سیاست ها موجب وفادار نمون مردم و یا باعث تبدیل معترضین به وفاداران شود (وضعیت L.L و R.L)، اجرای مطلوبی بوده و منجر به پایان سیاست می شود. در غیر این صورت اگر موجب تقابل مردم با نظام (گزینه خروج) و یا تبدیل معترضین به مخالفان نظام گردد، اجرا نامطلوب بوده و منجر به اتخاذ یکی از گزینه های اصلاح (تغییرات جزیی شامل وضعیت های F.L، L.V و R.V) و یا توقف (تغییرات اساسی شامل وضعیت های F.V ،L.E ،R.E و F.E) در سیاست خواهد شد.

تلفیق بیرونی میان دو مثلث، به سیاست گذاران این امکان را می دهد تا با دستیابی به ترکیب هایی متفاوت از تلفیق درونی، یک اجرای مطلوب از سیاست ها را مدنظر قرار داده و در مقابل چنین اجرایی، رفتاری مطلوب و مشابه را انتظار داشته باشند.