طراحی الگوی برند سازی در صنعت پوشاک ایران

صنعت پوشاک ایران علی رغم پیشینه تاریخی، پس از صنعتی شدن به جایگاه تاریخی خود دست پیدا نکرد و پس از یک دوره رونق، در دو دهه گذشته با چالش های فراوانی مواجه بوده و سهم آن نه تنها در بخش صادراتی بلکه در اقتصاد داخلی کشور نیز کاهش چشم گیری یافته است. از این رو هدف اصلی این پژوهش ارایه الگوی راهبردی برند سازی در صنعت پوشاک ایران است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی - توسعه ای و از نظر روش آمیخته اکتشافی و به لحاظ استراتژی آمیخته (اکتشافی دو مرحله ای کیفی، کمی) قرار دارد؛ در فاز اول با روش کیفی «گرنددتیوری» غیر ساختاری و نرم افزار مکس کیو دا؛ شاخص ها، مولفه ها و ابعاد الگو شناسایی و سپس با روش کمی مورد آزمون قرار گرفته است. اطلاعات به روش اسنادی (فیش برداری) و میدانی (مصاحبه و پرسشنامه) گردآوری گردید. جامعه آماری شامل اساتید دانشگاهی رشته بازاریابی، خبرگان بازار پوشاک که حداقل 10 سال سابقه فعالیت در یکی از شرکت های معروف و بزرگ پوشاک کشور را دارند و مدیران دولتی مرتبط با صنعت پوشاک می باشد که با روش هدفمند (گلوله برفی) انتخاب و تا اشباع نظری ادامه یافته، حجم جامعه آماری در فاز دوم 100 نفر می باشد که به روش تصادفی در دسترس از میان جامعه پیش گفته انتخاب گردید. بر اساس یافته های پژوهش الگوی مذکور با 4 بعد (1) توسعه زیر ساخت ها با 6 مولفه و 53 شاخص؛ (2) طراحی و توسعه محصول پوشاک داخلی با 2 مولفه و  17 شاخص؛ (3) بازارسازی در صنعت پوشاک داخلی با 6 مولفه و 71 شاخص؛ (4) آموزه های بازاریابی در صنعت پوشاک داخلی نیز با 6 مولفه و 39 شاخص دسته بندی و طراحی گردیده است.