مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خستگی از شفقت در مادران مراقب خانواده

مادران مراقبت کننده از کودکان اتیسم و کودکان دچار اختلال جسمی- حرکتی نه تنها از داغ ننگ جامعه رنج می برند؛ بلکه در خطر ابتلاء به مشکلات و ناتوانی های روانی هستند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خستگی شفقت در مادران مراقب خانواده بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش همه مادران کودکان با اختلال اتیسم و کودکان با مشکلات جسمی- حرکتی بودند که فرزندشان در مدارس ویژه شهر تهران در سال 1398 مشغول به تحصیل بودند که از میان آن ها 45 مادر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و با همگن سازی سن و مدت زمان مراقبت در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. شرکت کننده ها به پرسشنامه خستگی از شفقت مراقبین خانواده ، نسخه کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ (1998)؛ نسخه دوم پرسشنامه تعهد و عمل بوند و همکاران (2011) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل طرح آمیخته و نرم افزار 25SPSS استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش مبتنی بر طرحواره (01/0> P و41/11 =F) و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد (01/0> P و77/19 =F) در مقایسه با گروه کنترل بر خستگی از شفقت موثر بودند. براساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد هر دو بر کاهش خستگی از شفقت مادران مراقب خانواده موثر بودند. همچنین بین اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد تفاوت معناداری وجود ندارد.کلیدواژه ها: آموزش مبتنی بر طرحواره، آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد، خستگی از شفقت، مادران مراقب خانواده