مقایسه حس انسجام، نگرانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی و افراد عادی شهر اهواز

مقایسه حس انسجام، نگرانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی و افراد عادی شهر اهواز چکیدههدف از پژوهش حاضر تعیین مقایسه حس انسجام، نگرانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی و افراد عادی شهر اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران سرطانی و افراد عادی شهر اهواز می باشد که در سال 1398-1399 به مراکز درمانی مراجعه کردند، از این تعداد 80 نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. طرح پژوهش از نوع علی- مقایسه ای بود. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه حس انسجام (آرون آنتونووسکی، 1987)، مقیاس نگرانی ایالت پنسیلوانیا (مه یر و همکاران، 1990) و پرسشنامه باورهای خودکارآمدی عمومی (شوآرتزر و جروسلم، 1995) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره و نرم افزار SPSS22 استفاده شد. یافته ها نشان داد که با توجه به میانگین دو گروه، حس انسجام، نگرانی و خودکارآمدی بین بیماران سرطانی و افراد عادی تفادت معناداری وجود دارد. نتایج نشان می دهد که افراد مبتلا به سرطان دارای خودکارآمدی اجتماعی ضعیف تر و حس انسجام پایین تری نسبت به افراد سالم شهر اهواز هستند و اغلب دچار نگرانی اند. در صورتی که بیماران توانمندی و بالطبع آن موفقیت در کنترل موقعیت های بحرانی بیماری را با حس انسجام و خودکارآمدی و با کاهش نگرانی در خود بیابند، از این طریق موجبات رشد و بهبود خود را فراهم نموده اند.واژه های کلیدی: حس انسجام، نگرانی، خودکارآمدی، بیماران سرطانی، افراد عادی واژه های کلیدی: حس انسجام، نگرانی، خودکارآمدی، بیماران سرطانی، افراد عادی واژه های کلیدی: حس انسجام، نگرانی، خودکارآمدی، بیماران سرطانی، افراد عادی