بررسی رابطه قرنطینه ناشی از ویروس کرونا بر تحریک پذیری دانش آموزان مقطع ابتدایی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه قرنطینه ناشی از ویروس کرونا بر تحریک پذیری دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شد.

روش این پژوهش همبستگی و شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه یک شهر کرج که نیم سال دوم تحصیلی 1399-1400 مشغول به تحصیل بودند. بر اساس فرمول کوکران تعداد 377 نفر از بین 6 مدرسه به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها در این پژوهش عبارت بود از: پرسش نامه قرنطینه ناشی از ویروس کرونا و پرسش نامه تحریک پذیری و نتایج پژوهش با استفاده از آزمون t مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن با کمک نرم افزار SPSS نسخه 28 بررسی شد.

یافته های بیانگر آن است که ضریب همبستگی پیرسون رابطه مثبت و معنی داری به اندازه حدودا 33/0 بین قرنطینه و کل تحریک پذیری افراد نشان می دهد (01/0p<، 334/0=r)؛ بنابراین می توان گفت هر چه میزان قرنطینه افراد بالاتر باشد میزان کل تحریک پذیری آن ها نیز بالاتر است.

با توجه به اینکه دانش آموزان مانند سایر افراد محدودیت های کرونایی دشواری را پشت سر گذاشتند؛ لذا موجب تحریک پذیری آنها شد و می توان گفت محدویت ها و کنترل بیرونی نقش مهمی در ایجاد این مشکل دارد.