تاثیر تمرینات تعلیقی بر الکترومیوگرافی مردان مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک

فتق دیسک کمر یکی از شایع ترین نوع کمردرد می باشد و از میان روش های درمان آن، تمرینات نوین ورزشی مورد توجه بسیاری از محققان بوده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرینات تعلیقی بر الکترومیوگرافی مردان مبتلا به فتق دیسک بود.

 22 مرد مبتلا به فتق دیسک در شهر رشت، در این کارآزمایی بالینی در سال 1399 شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات تعلیق (تعداد: 12 نفر، سن: 81/8±25/34 سال، BMI: 7/01±2/24 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (تعداد: 10نفر، سن: 67/6±4/34 سال، BMI: 45/76±1/23 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. میزان فعالیت الکتریکی عضلات راست شکمی، مایل داخلی و خارجی و ارکتوراسپاین توسط دستگاه الکترومیوگرافی و قدرت عضلات شکمی با آزمون پایین آوردن مستقیم پاها، قبل و بعد از یک دوره مداخله اندازه گیری شد. دوره مداخله گروه های تمرین شامل 8 هفته تمرینات تعلیق بود، در حالی که گروه کنترل فقط پیگیری می شدند. برای مقایسه درون گروهی از t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد.

 الکترومیوگرافی هر 4 عضله و آزمون قدرت در پس آزمون نسبت به پیش آزمون درگروه تعلیق بهبود معنی داری را نشان داد (05/0<p) در حالی که در گروه کنترل تغییر معنی داری دیده نشد. همچنین گروه تعلیق در الکترومیوگرافی عضلات بهبود معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان دادند (05/0<p) اما در آزمون قدرت عضلات تنه، تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

یافته های مطالعه حاضر نشان داد که تمرین تعلیق باعث بهبود فعالسازی عضلات مرکزی و قدرت عضلات شکمی شد، بنابراین می توانند در مراحل توانبخشی کمردرد ناشی از فتق دیسک مورد توجه قرار گیرند.