جهانی شدن و سیاستگذاری سلامت در عصر پساکرونا

جهانی شدن از طریق ترکیب سه بعد اصلی خود به عنوان اهرم توسعه شناخته می شود: یکپارچگی اقتصادی (از قبیل جریان کالا، خدمت و سرمایه، اطلاعات اقتصادی و مفاهیم بازاری)، یکپارچگی اجتماعی (از قبیل انتشار ایده ها، اطلاعات، فرهنگ و مردم) و یکپارچگی سیاسی (از قبیل گسترش حاکمیت و مشارکت در زمینه همکاری بین المللی) [1،2]. سلامت به عنوان یکی از اجزای کلیدی در توسعه پایدار اقتصادی، امنیت جهانی، حاکمیت موثر و ارتقای حقوق بشر شناخته می شود [3]. بنابراین سیاستگذاری در زمینه سلامت یک امر مهم محسوب می شود.  اکنون طیف گسترده ای از موضوعات و مشکلات مرتبط با سلامت وجود دارد که مرزها را درنوردیده است و حل آنها مستلزم تلاش و همکاری جهانی است. پیامدهای گسترده سیاسی، اجتماعی و اقتصادی موضوعات مرتبط سلامت، دیپلماسی های بیشتری را به حوزه سلامت کشانده است [4]...