مدل ارتباط ساختاری نظریه های ضمنی هوش، خودکارآمدی و تجربیات عاطفی معلمان و تمایل به برقراری ارتباط و سیستم خود انگیزشی زبان دوم فراگیران ایرانی زبان انگلیسی

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه موجود میان نظریه های ضمنی هوش، احساس خودکارآمدی و تجربیات احساسی معلمان و تمایل به برقراری ارتباط و سیستم خودانگیزشی زبان دوم فراگیران زبان انگلیسی ایرانی است. شرکت کنندگان در این مطالعه صد معلم دبیرستانی بودند که در تعدادی از دبیرستان های استان اصفهان، ایران، زبان انگلیسی را به عنوان یک زبان خارجی تدریس می کنند. گروه دیگری از شرکت کنندگان در این تحقیق 501 دانش آموز حاضر در کلاس درس دبیران زبان انگلیسی ذکر شده در بالا، بودند. محدوده سنی آنها بین 12 تا 18 سال بود(دختر و پسر). شرکت کنندگان از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از معلمان خواسته شد تا چهار پرسشنامه را برای سنجش نظریه های ضمنی هوش، احساس خودکارآمدی و تجربیات احساسی شامل علایم فرسودگی شغلی تکمیل کنند. همچنین دانش آموزان می بایست برای اندازه گیری تمایل خود به برقراری ارتباط و سیستم خود انگیزشی زبان دوم، دو پرسشنامه را تکمیل کنند. نتایج بررسی های آماری نشان داد که تمایل به برقراری ارتباط فراگیران با سیستم خودانگیزشی زبان دوم آنها رابطه معناداری دارد. رابطه معناداری نیز میان نظریه های ضمنی هوش، احساس خودکارآمدی و تجربیات احساسی معلمان شامل علایم فرسودگی شغلی آن ها وجود دارد. بنابراین نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که رابطه ساختاری موثری میان نظریه های ضمنی هوش، احساس خودکارآمدی و تجربیات احساسی معلمان و تمایل به برقراری ارتباط و سیستم خودانگیزشی زبان دوم فراگیران ایرانی زبان انگلیسی وجود دارد. در حقیقت نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که سیستم خود انگیزشی زبان دوم قویترین پیش بینی کننده مستقیم تمایل به برقراری ارتباط در دانش آموزان است. تمایل به برقراری ارتباط همچنین به صورت غیرمستقیم از طریق سیستم خود انگیزشی زبان دوم با نظریه های ضمنی هوش، احساس خودکارآمدی و تجربیات احساسی معلمان در ارتباط است.