تاثیر تراکم گله و سطوح مختلف انرژی جیره بر پاسخ های سیستم ایمنی و وزن بدن مرغ مادر گوشتی در دوره پرورش و تولید

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر سطوح مختلف انرژی جیره  و تراکم گله بر وزن زنده و پاسخ سیستم ایمنی در مرغ های مادر گوشتی سویه ی راس 308 بود. برای این منظور از یک طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل شامل سه سطح انرژی قابل متابولیسم؛ 2600، 2750 و 2900 کیلوکالری در کیلوگرم و  سه سطح تراکم جوجه ریزی شامل 4 ، 6/5 و 9 قطعه در دوره پرورش و 3/5، 5/5 و 7/5 قطعه در هر متر مربع در دوره تخم گذاری، استفاده شد و طول دوره آزمایش از  هفته 10تا 40 ادامه داشت. تحلیل داده های وزنی نشان داد که با افزایش سطح انرژی جیره، وزن زنده مرغ ها از هفته 21 تا انتهای دوره به طور معنی داری افزایش یافت (0/05>p)، در طرف دیگر، تراکم بالا از شروع آزمایش تا هفته 31 اثر معنی  داری بر وزن زنده مرغ ها نداشت، ولی در 10 هفته پایانی آزمایش، تراکم بالا به صورت معنی داری باعث وزن گیری بیشتر گله شد (0/04p =). درصد لنفوسیت، مونوسیت، هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در بین سه سطح انرژی، اختلاف معنی داری را نشان ندادند. درصد هتروفیل، لنفوسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت در تیمار با تراکم بالا بیشتر بود (0/05p<). همچنین در تیتر های مشاهده شده شامل تیترهای گامبورو (IBD)، برونشیت (IBV)، ریوویروس (REO)، نیوکاسل (ND) و آنفلوآنزا (AI) اختلاف معنی داری میان تیمارها مشاهده نشد. نتایج نشان می دهند که افزایش تراکم گله می تواند سبب بروز تنش در گله شود و در صورت افزایش تراکم گله لازم است که نیاز انرژی مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد.