بررسی اثرات زیست محیطی پرورش گوساله های پرواری (مطالعه موردی: استان مازندران)

گوشت از منابع مهم پروتئین و انرژی بوده که دارای مقادیر فراوان اسیدهای آمینه و چرب ضروری به همراه ویتامین ها و مواد معدنی می باشد. صنعت دام پروری به واسطه مصرف بالای  انرژی، آب و همچنین تولید فضولات، یکی از منابع مهم انتشار آلاینده ها به حساب می آید. در پژوهش حاضر اثرات زیست محیطی پرواربندی گوساله ها در سه روش صنعتی، نیمه صنعتی و سنتی با استفاده از ارزیابی چرخه حیات در استان مازندران بررسی شد. اثرات زیست محیطی (واحد عملکردی: تولید یک تن وزن زنده) به روش IMPCAT 2002+ در قالب 15 شاخص میانی و 4 شاخص نهایی بررسی شد. نتایج نشان داد که در روش پرورش صنعتی و نیمه صنعتی آلاینده های مستقیم از سطح دامداری ها و در روش پرورش سنتی استفاده از کنسانتره بالاترین تاثیر را در ایجاد شاخص های میانی زیست محیطی دارد. در روش های مختلف پرورش، شاخص سلامتی انسان ها در بازه 1/72 تا Pt 1/92، شاخص کیفیت اکوسیستم در بازه 13/36 تا Pt 17/52، شاخص تغییرات اقلیم در بازه 1/41 تا Pt 1/62 و شاخص منابع در بازه 0/31 تا Pt 0/46 تغییر یافت. همچنین بالاترین و پایین ترین شاخص نهایی زیست محیطی در روش پرورش صنعتی و سنتی به ترتیب به میزان 21/58 و Pt 16/81 به ازای تولید یک تن دام پرواری زنده ایجاد شد.