اثر ژل رویال بر فعالیت محور هیپوتالاموس- هیپوفیز-فوق کلیه در موش های صحرایی بالغ نر تحت استرس مزمن غیرقابل پیش بینی

مواجهه مزمن با استرس  اغلب با افزایش فعالیت محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-فوق کلیه (HPA) موجب بالا بودن مزمن غلظت پلاسمایی گلوکوکورتیکوییدها می گردد که  می تواند  زمینه ساز بروز بیماری های مختلف شود. با توجه به اینکه عوامل آنتی اکسیدان می توانند فعالیت محور HPA را تعدیل کنند در مطالعه حاضر اثر ژل رویال، بر فعالیت محور HPA در موش های صحرایی نر تحت استرس مزمن غیرقابل پیش بینی بررسی شد.

در این مطالعه تجربی تعداد 24 سر موش بالغ به طور تصادفی به گروه های بدون استرس-حلال، بدون استرس-ژل رویال، با استرس-حلال و با استرس-ژل رویال تقسیم شدند. گروه های استرس به مدت 4 هفته استرس مزمن غیر قابل پیش بینی و ژل رویال (200 میلی گرم بر کیلوگرم) یا حلال را دریافت کردند. وزن حیوانات اندازه گیری و خونگیری جهت تعیین غلظت پلاسمایی کورتیکوسترون انجام شد. در انتها غدد فوق کلیوی حیوانات خارج و توزین شدند. آنالیز نتایج با استفاده از نرم افزار آماری GraphPad Prism 6 انجام شد.

وزن موشهای استرس دیده (24/4 ± 88/195) کمتر از موش های بدون استرس (91/5 ± 13/231) بود (001/0 <p). در حالیکه افزایش غلظت کورتیکوسترون پلاسما (03/0 ± 22/1) (01/0 <p) و وزن غدد فوق کلیوی (49/2 ± 85/51) (05/0 <p) در حیوانات گروه استرس مشاهده شد. ژل رویال در گروه استرس موجب کاهش غلظت پلاسمایی کورتیکوسترون و افزایش وزن بدن شد به طوری که به مقادیر گروه کنترل نزدیک شدند، کاربرد این ماده اثری بر وزن غده فوق کلیوی نداشت.

به نظر می رسد ژل رویال از افزایش غلظت پلاسمایی کورتیکوسترون به دنبال مواجهه با استرس مزمن غیر قابل پیش بینی جلوگیری می کند. با توجه به عدم اثر ژل رویال بر وزن غدد فوق کلیوی، احتمالا  این ماده از طریق کاهش ترشح کورتیکوسترون از این غدد موجب اثر تعدیلی فوق می گردد.