شبیه سازی تغییرات کاربری زمین در بافت های شهری: تلفیق رهیافت مونت کارلو، منطق فازی و سلول های خودکار (مطالعه موردی: منطقه 7 شهر اصفهان)

تغییرات پیش بینی نشده ی کاربری زمین، امروزه، به یکی از مسایل مهم پیش روی تصمیم گیران و تصمیم سازان شهری تبدیل شده است. از آن جا که این تغییرات بسیار پیچیده بوده و با طیف گسترده ای از داده ها و متغیرها سر و کار دارد، استفاده از فنون مبتنی بر رایانه به منظور شبیه سازی آن اجتناب ناپذیر بوده و تاکنون روش های مختلفی برای رویارویی با پیچیدگی این پدیده توسعه یافته است. از آن جا که فرآیند تغییرات کاربری زمین غیر قطعی بوده، کاربری های مختلف برای استقرار بر روی زمین با یکدیگر به رقابت پرداخته و مدل های موجود فاقد اجزاء عدم قطعیت و رقابت در ساختار خود هستند، در این مقاله به توسعه ی روشی مبتنی بر سلول-های خودکار، منطق فازی و رهیافت مونت کارلو پرداخته شده است. در این پژوهش، ابتدا چارچوب مدل سلول های خودکار تلفیقی با منطق فازی و رهیافت مونت کارلو به طور کامل تشریح شده و پس از تنظیم پارامترهای اولیه ی آن، این مدل برای شبیه سازی تغییرات کاربری اراضی در منطقه ی هفت شهر اصفهان در دو سناریوی توسعه ی درونی و پیرامونی و در دو دوره ی زمانی 1390-1400 و 1400-1410 به کارگرفته شده است. در نهایت، جهت مقایسه ی مدل توسعه یافته با مدل های سلول های خودکار تلفیق شده با منطق فازی و سلول های خودکار سنتی، سه شاخص سازگاری، فشردگی و تناسب زمین مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که مدل سلول های خودکار تلفیقی با منطق فازی و رهیافت مونت کارلو خروجی رضایت بخش تری نسبت به دو مدل دیگر داشته است.