بررسی رابطه ی انسان و جامعه در آیین اوشار (به آب انداختن لنج) در بندرکنگ

از زمان‌های بسیار دور بندرکنگ درزمینه دریانوردی ولنج سازی دارای شهرت فراوانی بوده است ولنجهای مختلفی ساخته می‌شد.برای ساختن لنج ابتدا ناخدا یا تاجری که می‌خواست لنجی را اوشار کند به نزد استادلنج ساز می‌رفت و سفارش ساخت لنج می‌داد. لنج در نزدیکی ساحل ساخته می‌شد.بعد از چند ماه کار بر روی لنج به اتمام می‌رسید و درنهایت صاحب لنج می‌بایست آن لنج را به دریا بیندازد.اوشار سه الی چهار روز طول می‌کشد تا این جهاز به داخل آب انداخته شود.اوشار ازجمله آیین های دیرپای مردمان ساحل‌نشین هرمزگان،به‌ویژه بندر کنگ-ازبنادر مهم در تاریخ دریانوردی ایران-است که در گستره چندین قرن اهمیت خاصی در مراسم به آب انداختن لنج برخوردار بوده است.یافته‌های این مقاله بر پایه‌ی نظریه انسان‌شناختی امیل دورکیم و با استفاده از روش نشانه‌شناسی  به توصیف چگونگی معنا بخشی و هم‌نشینی نشانه‌ها در متن آیین اوشار در کنار یکدیگر پرداخته و همچنین نحوه شکل گیری همبستگی اجتماعی در درون این آیین دریایی را نشان می‌دهد نتیجه نشان می‌دهد که آیین اوشار در ایجاد وجدان جمعی و حفظ همبستگی اجتماعی برای ادامه حیات مفید و ثمربخش جوامع، بسیار مهم و تعیین‌کننده است.