پوشش پلی وینیل کلرید با ویسکو سلولز

هدف اول این پژوهش بررسی روش های مختلف ساخت سلولز ویسکوز (در حلال غیر آبی) و تقویت بافت با سنتز پیوند ‏عرضی است . ‏هدف دوم جفت کردن با پلی ونیل کلرید و ساخت فیلم سلولز - پلی وینیل کلرید بوده است. به منظور تهیه سلولزوسکوز با روش غیر آبی از 6 روش مختلف بهره گرفته شد. در روش اول ژلاتینه کردن سلولز در حلال اتیلن گلیگول با افزودنی های فتالیک انیدرید و پلی وینیل الکل انجام شد و  بافت سلولز با پیوند عرضی استری تقویت شد. در روش دوم آمینولیز سلولز در اتیلن دی آمین انجام شد و با استفاده از ترفتالیک اسید ،پیوند عرضی آمیدی سنتز شد. همچنین در روش سوم سلولزاستات با پلی ونیل استات و بوراکس تقویت شد و با حلال استن لاستیکی شد. در مرحله نهایی هریک از نمونه های سلولز ویسکوز با لایه خمیر پلی وینیل کلرید پوشش داده شدند و وارد مرحله پخت شدند. برای مقایسه کیفیت امتزاج نمونه های مذکور؛ از آزمون مقاومت کششی و آزمون سنجش جذب رطوبت استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده ؛ روش اول (سنتز باند عرضی استری) و روش دوم (سنتز پیوند عرضی آمیدی) ، مقاومت کششی و جذب رطوبت بهتری نسبت به بقیه داشتند. مقاومت کششی و جذب رطوبت روش اول بیشتر از دیگر روش ها بود. همچنین آزمایش گرانروی ذاتی [η] سلولز ویسکوز و خمیرپلی وینیل کلرید (نسبت1:1)نشان داد که خمیراستات سلولز و پلی وینیل استات بالاترین همگنی و چسبندگی را با خمیر پلی وینیل کلرید دارد. مزیت روش این پژوهش این است که برای سنتز سلولز ویسکوز از حلال اتیلن گلیکول به جای حلال آب استفاده شده و برای انرژی اکتیواسیون واکنش در حلال اتیلن گلیکول، از پرتو ماکروویو به جای گرمای هیتر استفاده شده و اهمیت پرتو مکرویو در مورد روش این پژوهش، با استفاده از روش DSC اثبات شده است.