بررسی رابطه درک شنیداری منظورشناسی زبان با بسندگی زبانی، یادگیری خودتنظیم در گوش دادن و تمایل به برقراری ارتباط در میان زبان آموزان ایرانی

درک شنیداری منظورشناسی زبان(PLC)  به عنوان یک فرایند پیچیده، تحت تاثیر انواع عوامل شناختی، روانشناختی، بافتی، اجتماعی، فرهنگی و زبانی قرار می گیرد. جهت درک نقش این عوامل در PLC، مطالعه حاضر به دنبال بررسی و یافتن ارتباط بسندگی زبانی، یادگیری خودتنظیم در گوش دادن (SRLL) و تمایل به برقراری ارتباط (WTC) درPLC  است. برای این منظور، گروهی متشکل از 269 زبان آموز EFL ایرانی سطح متوسط به بالا ​​و پیشرفته (153 مرد و 116 زن) با پاسخ دادن به 40 آیتم چند گزینه ای درک کاربردی زبان (MDCT) و همچنین پرسشنامه های معتبر و قابل اعتماد از SRLL و WTC در این مطالعه شرکت کردند. نتایج تجزیه و تحلیل همبستگی نشان داد که PLC به طور معنی دار و مثبتی با سطح بسندگی زبان، SRLL و WTC ارتباط دارد. علاوه بر یافته های مربوط، مدل تجزیه و تحلیل نیز ترسیم شد. بر اساس نتایج بدست آمده، توانش زبانی، SRLL و WTC پیش بینی کننده های مثبت قابل توجهی برای PLC بودند. بر اساس نتایح این پژوهش مفاهیم آموزشی مربوط با هدف افزایش علمی و عملی بحث به ذینفعان کلیدی آموزشی ارایه شده است.