تبیین راه های اثبات وجود خدا از دیدگاه ن نهج البلاغه و تطبیق آن با قرآن

خداشناسی از موضوعات بسیار اساسی و مهم در قرآن کریم و بیان ایمه علیهم السلام است. در موارد فراوانی از آیات قرآن و کلام ایمه اطهار به ویژه حضرت علی(ع)، با تعابیر مختلف به راه های خداشناسی اشاره شده است. از مهم ترین این راه ها؛ راه فطرت، راه عقلی - حسی، و راه عقلی _ فلسفی است. از آن جا که نهج البلاغه پس از قرآن کریم، ارزشمندترین کتاب هدایت و انسان سازی محسوب می شود و انعکاس آیات آسمانی قرآن در آن مشهود است، در این پژوهش با روش کتابخانه ای و شیوه توصیفی - تحلیلی در بررسی داده ها، به تبیین راه های اثبات وجود خدا از دیدگاه نهج البلاغه، سپس تطبیق آن با آیات قرآن می پردازیم. نتایج حاصل از تحقیق، نشان می دهد که گاهی انسان به مجرد توجه به نظام عالم هستی، به حکم عقل فطری، وجود خدای متعال را باور می کند و هم چنین اساس خلقت موجودات و آفریده ها، نشان می دهد که عالم هستی، مسخر یک موجود مافوق طبیعی است و از نظر عقلی و فلسفی نیز وجود خدا با واسطه اثبات می شود؛ این واسطه ها، یک سری اصول عقلی هستند که ضرورت وجود خدای متعال را ثابت می کنند.