ارائه الگوی اولویت بندی اجزای مسکن بر اساس سبک زندگی ساکنان، نمونه موردی: مسکن های سازمانی پرسنل جوان نیروهای مسلح

امروزه در طراحی مسکن، به دلیل تغییر رابطه میان معمار و ساکنین، دیگر شناخت سبک زندگی و نیازهای ساکنین، امکانپذیر نیست و باعث ایجاد تغییرات فراوانی از سوی ساکنین در ساختار خانه میشود و گاه نیز ساکنین مجبور به تغییر سبک زندگی خود میگردند. این پژوهش با هدف اولویتبندی بخشهای مختلف مسکن بر اساس سبک زندگی و انتظارات و نیازهای پرسنل جوان نیروهای مسلح، از نظر هدف در شاخهی پژوهشهای کاربردی و توسعهای قرار میگیرد. از نظر ماهیت از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری این تحقیق، پرسنل جوان نیروهای مسلح میباشند و حجم نمونه به دست آمده معادل 324 نفر است. همچنین به منظور از تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل خوشهای و تحلیل عاملی به کمک نرمافزارهای SPSS و Excel استفاده شده است. به منظور پاسخ به سوال اصلی پژوهش یعنی" اولویتهای بخشهای مختلف مسکن بر اساس انتظارات و نیازهای پرسنل جوان نیروهای مسلح کدامند؟" پس از مروری بر مبانی نظری مرتبط با سبک زندگی و مسکن، با استفاده از روش تحلیل خوشهای و بر اساس وضعیت اقتصادی، وضعیت روابط اجتماعی و ویژگیهای فردی و خانوادگی، پرسنل جوان نیروهای مسلح به سه گروه دستهبندی شدند. سپس با استفاده از روش تحلیل عاملی اولویتبندی بخشهای مختلف مسکن بر اساس سبک زندگی، انتظارات و نیازهای گروه های سهگانه صورت گرفت. نتایج نشان میدهد که اتاق خواب والدین، پذیرایی و آشپزخانه جز سه اولویت اول گروه اول هستند که با توجه به روابط اجتماعی قوی این گروه قابل توجیه است. برای گروه دوم نیز خواب والدین در اولویت بالاتری نسبت به سایر فضاها قرار دارد. در اولویتهای بعدی فضای نشیمن و آشپزخانه قرار دارند. برای گروه سوم نیز با توجه به وضعیت اقتصادی قوی، روابط اجتماعی ضعیف و ویژگیهای فردی و خانوادگی قوی، اولویت داشتن اتاق خواب فرزندان، فضای آشپزخانه و اتاق خواب والدین نسبت به سایر فضاها قابل قبول است.