تاثیر دو پروتکل فعالیت بدنی حاد بر توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی (ADHD) ناشی از قطع رشد مغزی در توسعه عصب مرکزی است که نارسایی هایی را در میزان توجه به ویژه توجه انتخابی این کودکان به وجود می آورد. چنانچه هدف از انجام پژوهش حاضر نیز بررسی تاثیر دو پروتکل فعالیت بدنی حاد بر توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بود.

جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان 8 تا 12 سال مبتلا به اختلال ADHD مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی آتیه درخشان ذهن تهران بود. از این میان 24 کودک ADHD ترکیبی به صورت هدفدار در دسترس که شرایط لازم را دارا بودند انتخاب شده و به صورت تصادفی در سه گروه فعالیت تناوبی شدید، فعالیت جسمانی شناختی و گروه کنترل (هر کدام 8 نفر) تقسیم شدند. گروه های آزمایش قبل و بعد از شرکت در فعالیت بدنی و گروه کنترل پس از حضور در شرایط کنترل، با استفاده از آزمون استروپ مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های حاصل به منظور بررسی تغییرات درون گروهی از طریق آزمون تی وابسته و برای بررسی تفاوت های بین گروهی از طریق تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) به وسیله نرم افزار SPSS 20 تحلیل شد. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شده است.

نتایج پژوهش کاهش معنی داری را در خرده آزمون های زمان واکنش (010/0=P) و خطا (002/0=P) در گروه فعالیت تناوبی شدید نشان داد. همچنین کاهش معنی داری در زمان تداخل در گروه فعالیت جسمانی شناختی مشاهده شد (010/0=P). در مقایسه بین گروهی نتایج، تفاوت معنی داری بین خرده آزمون های مورد بررسی در گروه های تحقیق نشان داده نشد.

بنابراین نتایج پژوهش بیانگر این مطلب است که شرکت در یک جلسه پروتکل های فعالیت بدنی تناوبی شدید و فعالیت جسمانی شناختی به ترتیب می توانند منجر به بهبود توجه انتخابی و تسهیل عملکرد در کودکان ADHD شوند.