تاثیر سیاستهای توسعه انرژی های تجدید پذیر بر شاخصهای اقتصاد کلان در ایران

پژوهش حاضر با هدف تاثیر خط مشی های توسعه انرژیهای تجدید پذیر بر شاخصهای اقتصاد کلان در ایران در سال 1399 از طریق روش تحقیق مدل آمیخته اکتشافی انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی، اساتید مراکز آموزش عالی در زمینه انرژی و اقتصاد و مدیران عالی، میانی و کارشناسان ارشد صنعت برق کشور و در بخش کمی مدیران و معاونان وزارت نیرو، شرکتهای توانیر، برق منطقه- ای تهران، فارس، مازندران و ساتبا بتعداد 180 نفر بودند. در بخش کیفی با روش نمونه گیری گلوله برفی، 20 خبره و در بخش کمی با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی با استفاده از فرمول کوکران، 123 نفر انتخاب شدند. داده ها در بخش کیفی با تکنیک دلفی و در بخش کمی با پرسشنامه 105 گویه ای با نرم افزارهای SPSS و PLS Smart تحلیل شد. برای تعیین روایی و پایایی در مرحله کیفی از بررسیهای لازم شامل مقبولیت و قابلیت، استفاده شده و در مرحله کمی، روایی پرسشنامه ها به صورت صوری و محتوایی(محدوده CVR و CVI برای هر یک از گویه ها بترتیب بین 0/6 تا 1/0 و 0/85 تا 1/0)و سازه تایید شد. پایایی و پایایی ترکیبی مولفه ها بترتیب بین 0/847 تا 0/951 و 0/759 تا 0/931 برآورد و تایید شد. یافته ها نشان داد، الگوی تاثیر خط مشی های توسعه انرژیهای تجدیدپذیر بر شاخصهای اقتصاد کلان در ایران دارای نه بعد (ارزیابی هدف، چارچوب حقوقی، انطباق و سازگاری، الزامات مدیریت، مدیریت محیط خط مشی، ارزیابی فرایند، ارزیابان خط مشی، حسابرسی و ویژگی شیوه مطلوب ارزیابی)و 25 مولفه بوده است.