سنتز و شناسایی هیدروژل نانوکامپوزیت حاوی نانولوله کربنی چند دیواره مغناطیسی بر پایه پلی ((2-دی متیل آمینو) اتیل متاکریلات) پیوند زده شده بر روی پلیمر زیست سازگار سدیم آلژینات

در این تحقیق، هیدروژل نانولوله کربنی مغناطیسی شده بر پایه پلی ((2-دی متیل آمینو) اتیل متاکریلات) پیوند زده شده بر روی پلیمر زیست سازگار سنتز شد. هم زمان با پیوند تکپار های (2-دی متیل آمینو اتیل متاکریلات) بر روی اسکلت سدیم آلژینات، اتصالات عرضی نیز ایجاد می شوند. در واکنش مذکور، متیلن بیس آکریل آمید (MBA) به عنوان شبکه ساز و آمونیوم پرسولفات (APS) به عنوان آغازگر گرمایی عمل می کنند. عوامل موثر بر میزان جذب آب به روش سیستماتیک بهینه سازی شدند تا ابرجاذبی با بالاترین ظرفیت تورمی به دست آید. همچنین میزان جذب آب در محیط های مختلف مانند محلول های نمکی متفاوت و محلول آبی با pH ها و دماهای متفاوت مورد بررسی قرار گرفت. نمونه سنتز شده با استفاده از طیف سنج مادون قرمز (FT-IR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (FESEM)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، گرماوزن سنجی (TGA) و مغناطیس سنج نمونه مرتعش (VSM) مورد ارزیابی و شناسایی قرار گرفت.