اثر قارچ میکوریزا و چین بر میزان عناصر غذایی ماکرو، میکرو و فعالیت ویژه آنزیم های آنتیاکسیدانی آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) در سطوح مختلف آبیاری

به منظور بررسی اثر کاربرد قارچ میکوریزاو چین بر میزان عناصر غذایی ماکرو، میکرو و فعالیت برخی آنزیمهای آنتیاکسیدانی در سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در زمان و مکان با 12 تیمار و سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه در سال زراعی 1398 اجرا شد. فاکتور اصلی شامل رژیم های مختلف آبیاری در سه سطح:آبیاری پس از 20 درصد حداکثر تخلیه مجاز رطوبتی (w20)، آبیاری پس از 50 درصد حداکثر تخلیه مجاز رطوبتی (w50)  و آبیاری پس از 80 درصد حداکثر تخلیه مجاز رطوبتی (w80)  و فاکتور فرعی و فرعی فرعی به ترتیب مصرف و عدم مصرف قارچ میکوریزا و برداشت در دو چین بودند. نتایج نشان داد، بیشترین و کمترین غلظت عناصر غذایی نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، روی و کلسیم به ترتیب در تیمار W20  وW80  مشاهده شد. همچنین، غلظت عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، روی و منیزیم با کاربرد قارچ میکوریز بترتیب 4/17، 7/24، 9/20، 6/20، 8/11 و 2/18 درصد نسبت به شاهد افزایش نشان داد. در بین سطوح آبیاری مختلف، بیشترین کلروفیل a (8/0 میلیگرم بر گرم وزن تر)، کلروفیل b (48/0 میلیگرم بر گرم وزن تر) و کلروفیل کل (28/1 میلیگرم بر گرم وزن تر) در آبیاری نرمال بدست آمد. همچنین، بیشترین میزان فعالیت ویژه آنزیمهای آنتیاکسیدانی از قبیل سوپراکسید دیسموتاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز در تنشهای متوسط و شدید و با کاربرد قارچ میکوریزا بدست آمد. بطور کلی، نتایج نشان داد کاربرد قارچ میکوریزا نقش موثری در جذب عناصر غذایی و افزایش مقاومت گیاهان در تنش خشکی ایفا مینماید.