تاثیرات استرس دمایی بر ترمیم بافتی بازوی ستاره شکننده Ophiocoma scolopendrina (Lamarck, 1816)

هدف از این مطالعه بررسی تاثیرات استرس دمایی بر روند بازسازی بازوی ستاره ی شکننده Ophiocoma scolopendrina و مقایسه ی آن با روند بازسازی در دمای طبیعی بود.

در این پژوهش، ستاره های شکننده O. scolopendrina جمع آوری شده از جزیره قشم به کمک محلول 5/3 درصد MgCl2.6(H2O)  بی حس شدند و دو بازو از هر نمونه ستاره قطع شد. نمونه ها به 6 دسته تقسیم شدند: سه آکواریوم برای نمونه های شاهد (دمای 25 درجه سانتی گراد) و سه آکواریوم برای نمونه های تیمار استرس دمایی (دمای 32 درجه سانتی گراد). سپس مجددا در بازه های زمانی 24 و 72 ساعت، 14 و 21 روز پس از نخستین برش بازو، نمونه گیری انجام شد. نمونه ها پس از فیکس و دکلسیفای شدن، رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری بررسی شدند.

بررسی های بافتی روند بازسازی در نمونه های تیمار استرس دمایی نشان داد که سرعت بازسازی در آن ها تا روز چهاردهم، بیش تر از نمونه های شاهد می باشد اما ازاین بازه زمانی به بعد تحمل دما خارج از توان آن ها بود و منجر به آتوتومی و تخریب دیسک این ستاره های شکننده شد. ازطرفی یکی از نتایج جالب، آن بود که ستاره های شکننده ی تحت استرس دمایی، بازوی مینیاتوری خود را در زیر اپیدرم پوشاننده ی محل جراحت بازسازی کردند که شاید مکانیسمی برای حفاظت از بازوی بازسازی شده ظریف و حساس این گونه بوده باشد.

نمونه های تیمار استرس دمایی، به علت افزایش سرعت متابولیسمی، سرعت بیش تری در فرآیندهای ترمیم و بازسازی از خود نشان دادند اما با طولانی شدن بازه زمانی، ستاره ها دچار اتوتومی شده و از بین رفتند.