ارزیابی کیفی کاربری جایگاه های سوخت رسانی خطی کلان شهر اصفهان بر اساس ترکیب منطق فازی و فرایند تحلیل سلسله مراتبی

افزایش روزافزون خودروها و به تبع آن گسترش استفاده از حمل و نقل شخصی از ویژگی های شهرهای امروزی است. ازاین رو تامین سوخت موردنیاز و در همین راستا، انتخاب مکان مناسب جایگاه‍ های سوخت رسانی به عنوان یکی از موضوعات مهم و کلیدی تلقی می‍گردد. در سال‍های اخیر با توجه به کمبود فضاهای بزرگ و مناسب جهت احداث جایگاه سوخت جدید، برای نخستین بار در کشور، فاز نخست طرح احداث پمپ‍ بنزین های خطی به‍ عنوان راهکاری برای کاهش صف وسایل نقلیه در مقابل جایگاه های عرضه سوخت در کلان‍شهر اصفهان اجرا شده‍ است. لذا ارزیابی جایگاه های سوخت خطی اجراشده به ویژه به لحاظ کیفی (ماتریس‍های سازگاری، مطلوبیت، ظرفیت و وابستگی) اهمیت فراوانی دارد. در این راستا در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و برای گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است؛ ضمن اینکه برای تحلیل وضعیت جایگاه‍ها از ترکیب روش‍های فازی و تحلیل سلسله مراتبی (AHP) بهره گرفته شده است. نتایج حاکی از آن است که 34 درصد از کل پمپ بنزین های خطی شهر اصفهان به لحاظ ارزیابی کیفی کاربری در وضعیت مکانی نسبتا نامناسب قرار گرفته اند. پیشنهاد‍های کلی این پژوهش، توجه به تامین زیرساخت‍های لازم برای احداث پمپ بنزین‍های خطی، رفع نقصان های جایگاه های خطی موجود و انجام مطالعات یکپارچه حمل ونقل و کاربری زمین پیش از اجرای فاز دوم پروژه می‍باشد.