اثر محلول پاشی نانودی اکسیدتیتانیوم و اسید آسکوربیک بر وزن بلال و برخی از صفات بیوشیمیایی ذرت شیرین (Zea mays var saccharata) در شرایط تنش کمبود آب

به منظور بررسی اثر محلول پاشی نانو دی اکسیدتیتانیوم و اسیدآسکوربیک بر وزن بلال و برخی از صفات بیوشیمیایی ذرت شیرین (Zea mays var saccharata) در شرایط تنش کمبود آب، این آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز طی دو سال زراعی 1395 و 1396 به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی عبارت از عامل اصلی تنش کمبود آب در سه سطح (آبیاری در سطح ظرفیت زراعی، آبیاری تا 75 درصد ظرفیت مزرعه ای و آبیاری تا 50 درصد ظرفیت مزرعه ای)، عامل فرعی محلول پاشی اسید آسکوربیک در دو سطح صفر، 05/0 درصد و عامل فرعی فرعی محلول پاشی نانو دی اکسیدتیتانیوم در سه سطح صفر، 02/0 و 04/0 درصد بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که محلول پاشی 05/0 درصد اسید آسکوربیک و 02/0 درصد نانو دی اکسیدتیتانیوم تحت شرایط آبیاری تا 50 درصد رطوبت مزرعه ای موجب افزایش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز شد. هم چنین محلول پاشی با 02/0 درصد نانو دی اکسید تیتانیوم در شرایط آبیاری تا 50 درصد ظرفیت مزرعه ای موجب افزایش آنزیم سوپراکسیددیسموتاز شد. نانو کود دی اکسیدتیتانیوم و اسید آسکوربیک با کاهش اثر منفی تنش کمبود آب توانست وزن بلال را در تمام تیمارهای مورد مطالعه افزایش دهد که این موضوع نشان از اثر مثبت این ترکیب در گیاه دارد. محلول پاشی با 02/0 درصد نانو دی اکسیدتیتانیوم و 05/0 درصد اسید آسکوربیک با میانگین 2/183 گرم در بوته بیش ترین و عدم محلول پاشی هر دو ترکیب با میانگین 1/163 گرم بر بوته کم ترین وزن بلال را داشتند که موجب افزایش 12 درصدی وزن بلال نسبت به عدم محلول پاشی ترکیبات فوق شد.