تاثیر تزریق خون اتولوگ و Dry Needling در درمان سندرم آرنج تنیس بازان مقاوم به درمان

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه ی اثربخشی دو تکنیک تزریق خون اتولوگ و Dry needling در بیماران مبتلا به بیماری لترال اپی کندیلیت (سندرم آرنج تنیس بازان) مقاوم به درمان بود.

 این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده، بر روی 32 بیمار مبتلا به بیماری لترال اپی کندیلیت مقاوم به درمان انجام گرفت. بیماران پس از ورود به تحقیق، به دو گروه درمانی طبقه بندی شدند. شرکت کنندگان گروه اول و دوم به ترتیب تحت درمان با روش های Dry needling و تزریق خون اتولوگ قرار گرفتند. میزان درد بیماران با استفاده از مقیاس های Visual analogue scale (VAS) و Patient-Rated Tennis Elbow Evaluation (PRTEE) قبل از انجام مداخلات، 1 ماه بعد و 3 ماه پس از مداخله اندازه گیری و مقایسه گردید.

 میزان درد در هر دو گروه تزریق خون اتولوگ و Dry needling، یک ماه و سه ماه پس از درمان بر اساس هر دو معیار، کاهش معنی داری را نشان داد. بین دو گروه تزریق خون اتولوگ و Dry needling تفاوت معنی داری در کاهش میزان درد در طول زمان بر اساس معیارهای VAS وPRTEE مشاهده نشد.

میانگین نمره ی درد بیماران دو گروه از نظر سنجش با معیارهای VAS و PRTEE، تفاوت معنی داری نداشت. پس از انجام مداخلات، نتایج به دست آمده نشان دهنده ی کاهش معنی دار نمره ی درد در هر دو گروه نسبت به ابتدای پژوهش بود.