ارزیابی برخی سایتوکاین های التهابی و فاکتورهای ایمنولوژیک در گاوهای شیری مبتلا به کتوز تحت بالینی

تغییر در پروفایل سیتوکینی و تضعیف سیستم ایمنی و همچنین کتوز تحت بالینی، از چالش های قابل ملاحظه در حوالی زایش هستند. بنابراین، هدف مطالعه حاضر مقایسه برخی سیتوکین های التهابی و فاکتورهای ایمونولوژیک بین دو گروه گاوهای سالم و مبتلا به کتوز تحت بالینی است. نمونه های سرم از 30 گاو شیری که از نظر بالینی سالم بودند در ابتدای دوره خشکی، یک هفته قبل از زمان زایش مورد انتظار، و یک هفته پس از زایش گرفته شدند. دام ها به دو گروه سالم (20=N) و کتوز تحت بالینی (10=N) بر اساس نقطه تمیز بتا-هیدروکسی بوتیرات سرم mmol/L 2/1 در یک هفته بعد از زایش تقسیم شدند. غلظت های ایمونوگلوبولین G، اینترلوکین-4، اینترلوکین-10، اینترفرون-گاما، فاکتور نکروز تومور-آلفا، و هاپتوگلوبین با الایزا اندازه گیری شدند. آنالیز آماری با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس مختلط و t مستقل انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح کلی اینترلوکین-4 (033/0=P)، اینترلوکین-10 (049/0=P)، فاکتور نکروز تومور-آلفا (028/0=P)، و هاپتوگلوبین (018/0=P) به طور معنی داری در گروه کتوز تحت بالینی از گروه کنترل بالاتر بود. علاوه بر این، اثر زمان × کتوز تحت بالینی بر میزان اینترلوکین-4 (028/0=P) و هاپتوگلوبین (022/0=P) معنی دار بود. همچنین مشخص شد که اینترلوکین-4 (008/0=P)، اینترلوکین-10 (009/0=P)، فاکتور نکروز تومور-آلفا (01/0=P)، و هاپتوگلوبین (002/0=P) همگی در زمان یک هفته بعد از زایش در گروه کتوز تحت بالینی به میزان معنی داری بالاتر از گروه کنترل بودند. می توان نتیجه گرفت که رخداد کتوز تحت بالینی در گاوهای شیری می تواند با تغییرات ایمونولوژیک و التهابی در حوالی زایش ارتباط داشته باشد.