بررسی تطبیقی مرگ و زندگی در اشعار ابوالعلاء معری و شوریده شیرازی

مرگ و زندگی همواره از جمله مسایلی بوده است که انسان در طول سالیان دراز به واکاوی حقیقت آن پرداخته تا بتواند به فلسفه وجودی این دو امر مهم پی ببرد. بدیهی است چنین مسئله مهمی ذهن شاعران را که حساسیت بالاتری نسبت به مردم عادی دارند، درگیر نماید و درست به همین سبب، در میان شاعران، برخی موضوع مرگ و زندگی را دستمایه آثار خویش قرار دادهاند تا به این شیوه، دیدگاه ها و دغدغه های فکری خود را نسبت به آن بیان نمایند. پژوهش حاضر به صورت تطبیقی و بر اساس مکتب آمریکایی و به شیوه توصیفی تحلیلی به بررسی دیدگاه ابوالعلاء معری (363-449 ق)، شاعر عربزبان عصر عباسی، و شوریده شیرازی (1274-1345) شاعر فارسی زبان عصر قاجار درباره موضوع یادشده پرداخته است. در این پژوهش، پس از اشاره گذرا به زندگی دو شاعر نابینا، همانندیها و ناهمانندیهای دیدگاه آنان درباره دو مضمون »مرگ« و »زندگی« بررسی شده است و واکنش این دو شاعر و نتایج دیدگاه آنان نسبت به این دو مسئله بیان میشود. یافته های پژوهش نشان میدهد که دیدگاه هر دو شاعر نسبت به موضوع مهم »مرگ« و »زندگی« در پاره ای از موارد با یکدیگر تفاوت ریشهای دارد. شوریده شیرازی زندگی را راهی برای رسیدن به سعادت ابدی میداند و از نظر وی، مرگ شروعی دوباره است، اما ابوالعلاء معری در مواجهه با مرگ به علت وحشت از آن، زندگی خویش را میبازد و نگاه بدبینانه ای نسبت به زندگی دارد!