واکاوی درون مایه های مدح علوی در اشعار ناصرخسرو قبادیانی و دیک الجن حمصی

مدح به عنوان یکی از ابزارهای شعری مهم برای ستایش ممدوح به شمار می‌آید و شاعر از طریق آن با بیان ویژگی‌ها و صفات خاص یک شخص یا یک قوم، به تمجید و نکوداشت آنان می‌پردازد. از آنجا که مدح علوی یکی از انواع مدایح است و رویکرد آن، شناخت فضیلت‌های اهل بیت، به‌ویژه مولای متقیان امام علی(ع) بوده‌است، آیا می‌توان مدح علوی را زمینه‌ساز شکوفایی مدح در زبان فارسی و عربی دانست؟ مدح علوی در چه صورت مقبولیت بیشتری می‌یابد؟ دو شاعر مدیحه‌سرای اهل بیت، ناصرخسرو و دیک‌الجن حمصی از کدام دسته شاعران برای استحکام شعر مدحی به شمار می‌آیند؟ به نظر می‌رسد که انعکاس مسایل مختلف در باب مدح علوی در دو ادبیات فارسی و عربی نزد ناقدان بسیار مورد توجه قرار گرفته‌است. از این رو، لازم است که که درون‌مایه‌های اشعار مدحی دو شاعر ارزیابی شود تا جایگاه هر یک برای خواننده روشن گردد. لذا پژوهشگران برآنند که ضمن واکاوی درون‌مایه‌های مدح علوی در شعر دو شاعر، به بررسی چگونگی هدف و غایت آن دو در مدح علوی بپردازند و به نتایج پذیرفتنی در برآیند پژوهش برسند.