الگوهای تحول دین داری در بین جوانان در شهر رشت

پژوهش حاضر تغییرات ذهنی منجر به تحولات الگوهای دین داری با اشکال باور و رفتار را در بین گروهی از جوانان 21 تا 36 ساله ی شهر رشت مورد مطالعه قرار می دهد که با بهره گیری از رویکرد کیفی با روش پژوهش تحلیل روایت و ابزار مصاحبه ی روایی در بین 16 تن از جوانان شهر رشت با رعایت نسبت جنسیتی به سرانجام رسانیده است. چارچوب نظری پژوهش براساس آرای تنی چند از جامعه شناسان به صورت تلفیقی آمده است. مهم ترین نتایج پژوهش نشان دهنده ی تحولاتی مبتنی بر این است که اکثریت، یعنی از 16 تن مصاحبه شوندگان 15 تن آنان از فرهنگ دینی و از دین داری خانواده ی خاستگاه اصلی به نحو قابل توجهی دور شده اند و الگوی مسلط دین داری در میان جوانان تحت بررسی، دین داری از نوع عاطفی است. این امر حکایت از تحولات مبتنی با محوریت تجربه های زیسته و نظام های شناختی مشارکت کنندگان این پژوهش که از دین داری رسمی درون جامعه که همان شریعت مدارانه است و از برآیند الگوی دین داری حوزوی فقه شیعی نقش اساسی و شکل بنیادین می گیرد، نه تنها به نحو اساسی فاصله دارند بلکه ضمن پس زدن آن، منتقد آن نیز هستند. از همین رو، الگوی تحول دین داری در بین آنان حرکت از دین داری شریعت مدارانه به دین داری عاطفی است. در عین حال، روند تغییرات و تحولات با دیدگاه نظریه پردازان در چارچوب نظری نیز تطابق دارد.