شناسایی ترکیبات دارای فعالیت بالقوه مهارکنندگی مالات دهیدروژناز در لیشمانیا: مطالعه پروتئومیک و داکینگ مولکولی

لیشمانیوز یکی از مهم ترین بیماری های عفونی ایجاد شده توسط انگل لیشمانیا است که به عنوان یک مشکل جدی بهداشت عمومی در سراسر جهان مطرح می باشد. علی رغم تحقیقات بسیار، تاکنون هیچ واکسن موثری برای این بیماری معرفی نشده است و دارو درمانی نیز با عوارض جانبی و سمیت بالا همراه است. لذا این مطالعه با هدف شناسایی ترکیبات دارویی جدید بالقوه از میان داروهای دارای مجوز FDA با فعالیت ضد لیشمانیایی انجام پذیرفت.

 در این مطالعه تجربی، از روش های پروتیومیکی، آنالیز شبکه برهمکنش پروتیینی و داکینگ مولکولی استفاده شد. شناسایی الگو و مشخصات (پروفایل) پروتیینی لیشمانیا ماژور و لیشمانیا تروپیکا با روش LC-MS/MS و آنالیز شبکه برهمکنش پروتیینی با نرم افزار Cytoscape صورت گرفت. اصلاح ساختار ترکیبات دارویی و داکینگ مولکولی به ترتیب با HyperChem و AutoDock Vina انجام شد. در نهایت بررسی و تفسیر نتایج داکینگ با برنامه LigPlot+ انجام گردید.

 بر اساس نتایج پروتیومیکی و آنالیز شبکه پروتیینی، گلیکوزومال مالات دهیدروژناز به عنوان هدف دارویی بالقوه مطرح شد. بهترین نتایج داکینگ مربوط به ترکیبات Conivaptan و Avodart به ترتیب با سطح انرژی اتصال 10/5- و 10/2- بود. همچنین داکینگ مولکولی نشان داد که مهم ترین پیوندهای درگیر در اتصال دارو با گیرنده، پیوندهای هیدروژنی و هیدروفوبی می باشند.

مطالعه حاضر اهمیت تلفیق روش های پروتیومیکی، آنالیز شبکه برهمکنش پروتیین و داکینگ مولکولی را نشان داد. ترکیبات Conivaptan و Avodart  که دارای تاییدیه سازمان غذا و دارو آمریکا نیز می باشند به عنوان مهارکننده های موثر بالقوه ی آنزیم گلیکوزومال مالات دهیدروژناز لیشمانیا ماژور و تروپیکا معرفی شدند که نیازمند آزمایشات بیش تر in-vitro و in-vivo می باشند.