بررسی سطوح نسبی مقاومت به شانکر باکتریایی در ژرم پلاسم ایرانی آلبالو

بیماری شانکر باکتریایی با عامل Pseudomons syringae pv. syringae یکی از بیماری های مهم درختان میوه هسته دار از جمله  آلبالو است. در این تحقیق، سطوح نسبی حساسیت برخی از ژنوتیپ های بومی آلبالو به این بیماری در شرایط باغی بررسی شد. ارزیابی ها در شرایط باغی بر روی 46 ژنوتیپ در مرحله درخت بالغ در دو سال متوالی (1397 و 1398) و 18 ژنوتیپ در مرحله نهال در سال 1399 انجام شد. مایه تلقیح از مخلوط سه جدایه ایرانی باکتری عامل تهیه شد. نهال های در پاییز 1398 مایه زنی شده و یک سال بعد طول شانکر اندازه گیری شد. درختان بالغ در پاییز 1396 مایه زنی شده و یک و دو سال بعد طول شانکر اندازه گیری شد. بر اساس نتایج، میانگین طول شانکر در هر دو مرحله بلوغ و نهال در ژنوتیپ های مختلف متفاوت بود. در نهال ها، بیشترین و کم ترین طول شانکر به ترتیب متعلق به ژنوتیپ های 230 و 125بود. براساس نتایج تجزیه مرکب داده های دوساله درختان بالغ، بیشترین و کم ترین طول شانکر به ترتیب مربوط به ژنوتیپ های 208 و 104 بود و بنابراین ژنوتیپ های فوق به عنوان حساس ترین و مقاوم ترین گروه بندی شدند. بین طول شانکر در نهال و درخت بالغ ارتباطی دیده نشد. بر اساس نتایج حاصله در درختان بالغ، کشت ژنوتیپ های حساسی مانند 108، 206 و 220 در مناطق مستعد این بیماری توصیه نمی شود.