به روزآوری فهم حدیث نمونه پژوهی خطبه 174 نهج البلاغه

دین اسلام از ادیان مبتنی بر وحی متن محور است و پژوهش درباره این دو میراث «ثقلین» در مطالعات اسلامی اهمیت ویژه ای دارد چرا که این دو متعلق به جامعه انسانی بوده و از دل فرهنگ انسانی برآمده اند و به نوبه خود فرهنگ آفرین شده اند و اگر با بیان علمی و روزآمد مطرح شوند، می توانند به تناسب نیازهای روز همچنان فکرساز و فرهنگ آفرین باشند.باید توجه داشت مطالعه حدیث بدلیل ظنی الصدور بودن بخشی از آن ها و آسیب هایی که بدان رسیده، نیازمند دقت بیشتری است. بررسی سند و متن، دو عنصر نقد حدیث از قدیم تا امروز می باشد و نیاز است ضمن آن ها، از علوم یاری گر حدیث و روش های متن پژوهی معاصر نیز کمک گرفت تا بتوان مفاهیم زندگی ساز آنها را با بیانی نو برای مخاطبان بیشتری ارایه کرد. یکی از متون تاثیرگذار اسلامی در حیطه فکری فرهنگی، نهج البلاغه است که برخی بدلیل مرسل بودن، ایرادهایی به آن گرفته اند. پژوهش حاضر سعی دارد با نمونه پژوهی خطبه 174 نهج البلاغه و نگاهی متمرکز به عناصر موثر در فهم حدیث، اعتبار آن را تحقیق کند و محتوایش را از نظر حدیثی و نیز از این منظر که متنی زبانی است بررسی نماید  تا مشخص شود برای این متن روایی، چگونه تعیین اعتبار می شود و می تواند ملاک عمل قرار گیرد تا بار دیگر در حوزه موضوعی خود، فرهنگ آفرین باشد.