کشت میکسوتروف (Arthrospira platensis) و مقایسه اثرات افزودن منابع کربنی مختلف به محیط کشت در تولید زیتوده و محتوای فیکوبیلی پروتئین ها

میکروجلبک اسپیرولینا (Arthrospira platensis) حاوی متابولیت های ارزشمندی مانند پروتیین ها، ترکیبات آنتی اکسیدان، لیپیدها، ویتامین ها و مواد معدنی می باشد و به عنوان غذای انسان، جانوران و نوعی غذا دارو مورد استفاده قرار می گیرد. ثابت شده است که تغییرات فیزیولوژیک در جلبک به شرایط محیطی در حین رشد بستگی دارد. مطالعه حاضر اثر افزودن منابع کربنی مختلف را بر تولید زی توده و محتوای ترکیبات درون سلولی با تمرکز بر تولید فیکوبیلی پروتیین ها سنجیده است و افزودن منبع کربن به محیط کشت بصورت روزانه (مشابه غذادهی روزانه) صورت گرفت تا همواره غلظت یکسانی از مواد کربنی در اختیار ارگانیسم ها قرار داشته باشد. بدین منظور قند سدیم استات در سه غلظت 25، 50 و 75 میلی گرم بر لیتر و قند گلیسرول با غلظت های 0/5 و 1 سی سی به صورت روزانه به محیط کشت اضافه گردید. نتایج نشان داد که افزودن قند سدیم استات در هر مقدار می تواند جلبک را به سمت تولید زی توده بیشتر سوق دهد و اثر معناداری در افزایش تولید فیکوسیانین درون سلول جلبکی داشته باشد (P≤0.05). به این ترتیب همبستگی معنادار مثبتی بین مقادیر سدیم استات و تولید زی توده جلبکی و مقدار فیکوسیانین مشاهده گردید. قند گلیسرول اما بیشتر بصورت اثرگذاری بر تولید زیتوده عمل می کند و به نظر می رسد که تاثیر مثبتی در افزایش وزن زی توده دارد و تاثیر آن بر تولید رنگدانه های فیکوبیلی پروتیینی نیاز به مطالعه بیشتر دارد.