بررسی اعتقاد به مصرف دارو و تبعیت دارویی و عوامل همراه آن در بیماران مزمن بستری در بیمارستان شهید مدرس ساوه در سال 99-1398

عقاید بیماران در مورد دارو می تواند بر تبعیت آنان از مصرف دارو موثر باشد. این تحقیق با هدف تعیین اعتقاد به مصرف دارو و تبعیت دارویی و عوامل همراه آن در بیماران مزمن بستری انجام شد.

در این مطالعه توصیفی مقطعی 268 بیمار مبتلا به بیماری های مزمن در سال های 99-1398 با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری ها داده ها از دو پرسش نامه استاندارد اعتقاد به مصرف دارو (BMQ) و ابزار تبعیت دارویی استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 20 و تحلیل آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0=α تحلیل شدند.

یافته ها: 

میانگین امتیاز اعتقاد به دارو در بعد اعتقاد به مضرات دارو 71/0±53/2، در بعد اعتقاد به فواید دارو 49/0±27/4 و در بعد اعتقاد به تجویز بیش از حد دارو 79/0±27/3 بود. بین هر سه بعد اعتقاد به دارو با تبعیت از مصرف دارو ارتباط معنی داری وجود داشت (05/0<p). بین مصرف گیاه دارویی و اعتقاد به مضرات دارو ارتباط مستقیم مشاهده شد (05/0<p). همچنین بین جنسیت و تحصیلات دانشگاهی با اعتقاد به فواید دارو ارتباط وجود داشت (05/0<p).

نتیجه گیری: 

اعتقادات برخی از بیماران مزمن نسبت به دارو مناسب نبود و آن ها معتقد بودند داروها مضر هستند و بیش از حد توسط پزشکان تجویز می شوند. همچنین اعتقاد به دارو با تبعیت از مصرف دارو در بیماران مزمن ارتباط داشت. باید بیماران تشویق شوند که نظرات خود را در مورد داروها بیان کنند تا با آگاهی بیشتر از اعتقادات بیمار در مورد داروها و با انجام اقدامات مورد نیاز، اعتقاد بیماران در مورد مصرف دارو و تبعیت دارویی در آن ها را بهبود داد.