اثربخشی آموزشی مبتنی بر یکپارچگی حسی بر وضعیت حسی و دانش جنسی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا

اختلال طیف اوتیسم، اختلالی عصبی - رشدی است که با نقص‎های گسترده در تعاملات اجتماعی و همچنین رفتارهای انعطاف‎ناپذیر و تکراری توصیف می‎شود و بر روی رشد و عملکرد افراد تاثیر منفی می‎گذارد. هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزشی مبتنی بر یکپارچگی حسی بر وضعیت حسی و دانش جنسی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا بود.

 این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا در شهر کرج در سال 1399 بود، که از میان جامعه آماری تعداد 30 دانش‎آموز به روش نمونه‎گیری هدفمند به ‎عنوان حجم نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش (15) و کنترل (15) گمارش شدند. برنامه آموزشی به مدت 12 جلسه 90دقیقه‎ای برای گروه آزمایش اجرا شد، اما گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. به‎منظور جمع‎آوری داده‎های پژوهش از برنامه آموزشی مبتنی بر یکپارچگی حسی، مقیاس درجه‎بندی اوتیسم گیلیام- ویرایش دوم ، آزمون نیمرخ حسی و مقیاس خودگزارشی کودک‎آزاری حیدری‎زاده استفاده شده است. داده‎های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‎وتحلیل قرار گرفت.

 نتایج این تحلیل نشان داد که آموزشی مبتنی بر یکپارچگی حسی تاثیر معناداری بر بهبود وضعیت حسی (P= 0/0001، F=41/46) و دانش جنسی کودکان (P= 0/0001، 67/69  F=) اوتیسم با عملکرد بالا دارد.

 با توجه به نتایج این پژوهش می‎توان گفت که آموزشی مبتنی بر یکپارچگی حسی رویکردی موثر در بهبود وضعیت حسی و دانش جنسی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا  است.