تشخیص واریانت های ویروس برونشیت عفونی طیور در بافت های نای، ریه و کلیه طیور گوشتی مبتلا با روش افزوده سازی در زمان واقعی

عامل مهم بروز سویه های جدید ویروس برونشیت عفونی طیور، توان بالقوه زیادی است که ویروس برای تغییرات ژنتیکی دارد. حاصل اغلب این تغییرات ژنتیکی، تفاوت هایی است که در حدت، تمایل بافتی و میزان تکثیر سویه های ویروس در بافت مبتلا مشاهده می شوند.

این تحقیق به منظور تشخیص واریانت های ویروس برونشیت عفونی طیور در بافت های نای، ریه و کلیه طیور مبتلا صورت گرفت. ارتباط احتمالی هر واریانت با میزان نسبی ویروس در بافت های نای، ریه و کلیه نیز بررسی شد.

واریانت ها با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز و متعاقب آن تعیین توالی مشخص شدند. از میان نمونه های جمع آوری شده از گله های آلوده در یک فصل (تابستان) از استان های گلستان و مازندران، 9 گله بر اساس واریانت تشخیص داده شده انتخاب شدند به شکلی که برای هر واریانت بتوان از 3 گله مبتلا نمونه گرفت. از هر گله نمونه های بافتی نای، ریه و کلیه از 5 پرنده آلوده مورد آزمایش قرار گرفت. در ضمن میزان نسبی ویروس در بافت های نای، ریه و کلیه برای هر واریانت با روش کمیت سنجی نسبی افزوده سازی در زمان واقعی تعیین و مقایسه شد.

بر اساس نتیج توالی یابی سه واریانت ویروس تشخیص داده شد (A, B و C). ویروس های A , B در هر سه بافت مورد مطالعه تشخیص داده شد ولی ویروس C در بافت نای تشخیص داده نشد. ویروس C بیشترین میزان (17.02 ± 5.22) و ویروس A کمترین میزان (5.68 ± 2.4) را در بافت های آلوده نشان دادند. میزان نسبی ویروس در بافت پرندگان مبتلا با واریانت ویروس مرتبط بود.

 تنوع ژنتیکی سویه های ویروس برونشیت عفونی ارتباط معنی داری با میزان تکثیر ویروس در بافت های نای، ریه و کلیه دارد. یافته های این تحقیق گامی است در جهت کشف ارتباط ژنوتیپ ویروس با حدت و بیماریزایی.