نگاشت جایگاه سرمایه اجتماعی در مدل‏ ذهنی سیاست‏ گذاران (مورد مطالعه: گفتمان‏ حاکم بر قانون مدیریت خدمات کشوری)

در سال‏های اخیر، بحث‏های زیادی درباره نوآفرینی فرایندهای مدیریتی در سازمان‏های دولتی مطرح بوده است. انتخاب رویکردهای نوین در مدیریت بخش عمومی به گونه ‏ای که تسهیل گر سیاست‏ها و اقدامات  تحولی باشد، برای کشورهای در حال توسعه، ضرورتی انکار نشدنی است. موفقیت چنین فرآورده ‏هایی در حوزه اجرا با جلب حمایت شهروندان میسر خواهد بود که به شدت متاثر از توجه سیاست گذار به موضوع سرمایه اجتماعی و ابعاد آن است. قانون مدیریت خدمات کشوری ایران یکی از برون داده ای چنین دیدگاهی است و در این پژوهش به بررسی جایگاه سرمایه اجتماعی در گفتمان‏های حاکم بر این قانون پرداخته شد. برای این منظور، با رویکرد کیفی و تفسیری و استفاده از راهبرد تحلیل گفتمان، متن قانون تجزیه و تحلیل شد. در این پژوهش 128 ماده و 106 تبصره در 15 فصل تحلیل شد. نتایج گویای دو گفتمان غالب اخلاق قانون و خدمتگزاری شایسته در بیشتر فصول بود. از بررسی متن قانون در فصول مختلف می‏توان چنین نتیجه گرفت که مدل ذهنی تقویت کننده سرمایه اجتماعی در فصل‏های نخست و دوم و سوم به‏ خوبی مشهود است. این روند از فصل‏های چهارم و پنجم شروع به افول می‏کند و در فصل‏های مهم ششم و هفتم و هشتم، که درباره موضوعات جذب و استخدام و ارتقا است، به حداقل خود می‏رسد. بدین منظور، پیشنهاد می‏شود با هدف تسهیل در اجرای قانون یادشده از طریق القای عدالت، اعتماد، شفافیت، و تعاون در بیشتر فصول بازنگری محتوایی و ساختاری و رفتاری صورت پذیرد.