اثربخشی وضعیت خوابیده به پهلو بر میزان فشار اکسیژن شریانی، فشار دی اکسیدکربن شریانی و درصد اشباع اکسیژن در بیماران سکته ی مغزی ایسکمیک مبتلا به پنومونی ناشی از ونتیلاتور

تبادلات گازی بهتر، زمینه‌ساز نتیجه‌ی مطلوب‌تری با فشارهای پایین‌تر اکسیژناسیون است. وضعیت قرارگیری بیمار در بیماران تحت تهویه‌ی مکانیکی، یکی از عوامل موثر بر راندمان تبادل گازهای تنفسی می‌باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه‌ی سطح فشار گازهای خون شریانی و درصد اشباع اکسیژن در وضعیت خوابیده به پهلو با وضعیت خوابیده به پشت در بیماران مبتلا به پنومونی ناشی از تهویه‌ی مکانیکی بود.

در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 50 بیمار سکته‌ی مغزی ایسکمیک مبتلا به پنومونی ناشی از تهویه‌ی مکانیکی بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان کاشانی شهرکرد در سال 1398، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس درصد اشباع اکسیژن بیماران ‌در وضعیت خوابیده به پشت و دو ساعت خوابیده به پهلو با استفاده از دستگاه پالس اکسی‌متر و سطح فشار گازهای اکسیژن و دی‌اکسیدکربن خون شریانی نیز به کمک نمونه‌ی خون شریانی ارزیابی و در چک‌لیست ثبت گردید.

در هر دو وضعیت خوابیده به پهلو و خوابیده به پشت، میانگین فشار اکسیژن شریانی و درصد اشباع اکسیژن هموگلوبین تفاوت معنی‌داری نداشت (050/0 < P)؛ در حالی که میزان فشار دی‌اکسیدکربن شریانی در وضعیت خوابیده به پهلو، به طور معنی‌داری کمتر از وضعیت خوابیده به پشت بود (008/0 = P).

تغییر وضعیت خوابیده به پهلو، تاثیر مثبتی در بهبود گازهای خون شریانی و درصد اشباع اکسیژن بیماران سکته‌ی مغزی ایسکمیک مبتلا به پنومونی ناشی از تهویه‌ی مکانیکی نداشت، اما منجر به کاهش معنی‌دار فشار دی‌اکسیدکربن شد.