تاثیر مشارکت خانواده بر وضعیت شناختی و شدت دلیریوم بیماران بستری در ICU: یک مطالعه مداخله ای تجربی

وضعیت شناختی طبیعی فرد با افزایش سن دچار اختلال شده و در بیماران بستری در ICU این اختلال باعث بروز عوارض شدید ازجمله دلیریوم می شود. مشارکت فعال خانواده می تواند از عوامل تاثیرگذار بر وضعیت شناختی بیماران بستری در بخش های ویژه باشد. مطالعه حاضر باهدف تعیین تاثیر مشارکت خانواده بر وضعیت شناختی بیماران بستری در ICU بیمارستان های شهر خوی انجام یافته است.

این مطالعه به روش مداخله تجربی به صورت نمونه گیری تصادفی به روش بلوک های زمانی دوهفته ای در مورد 60 نفر از بیماران بستری در ICU بیمارستان های خوی انجام یافت. در گروه مداخله تاثیر مشارکت خانواده به مدت سه روز با ملاقات برنامه ریزی شده در دو نوبت صبح و عصر بر وضعیت شناختی بیماران بستری در ICU ارزیابی شد. برای گروه کنترل مراقبت معمول بخش اجرا شد. جهت بررسی سطح بی قراری-خواب آلودگی از مقیاس,RASS وجهت تعیین وضعیت شناختی از مقیاس MMSE استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

یافته ها نشان داد که دو گروه کاملا همسان بودند، و اختلاف آماری معناداری بین دو گروه ازنظر سن، جنس و تحصیلات مشاهده نشد. اثر متقابل زمان و مداخله بر روی میانگین نمرات بی قراری - خواب آلودگی در طول زمان معنی دار بود (05/0 >P) و نمره کل معیار MMSE در گروه مداخله (40/23) نسبت به گروه کنترل (30/22) افزایش داشت که ازنظر آماری معنادار نبود (05/0 <P).

با توجه به یافته های مطالعه با افزایش تعداد روزهای ملاقات، وضعیت شناختی بیمار نسبت به قبل از مداخله بهبود یافت. بنابراین مشارکت خانواده می تواند به عنوان یک روش غیر دارویی موثر و کم هزینه جهت پیشگیری از اختلال وضعیت شناختی و شدت دلیریوم در بیماران بستری در ICU مدنظر قرار گیرد.