مبانی کلامی همگرایی مذاهب اسلامی از دیدگاه عبدالجلیل قزوینی

پس از رحلت پیامبر اعظم (ص) اختلاف بین جانشینی آن حضرت در جامعه اسلامی نمود یافت. شیعیان جانشینی پیامبر را به نص و اهل سنت به روش های دیگر دانستند و این اختلاف همچنان ادامه دارد. یافتن بهترین روش های تعامل شیعه و اهل سنت همواره یکی از مهم ترین مسایل جامعه اسلامی بوده است. راه حل های یادشده بین یکسان پنداری دو مذهب از سویی تا دوری و تکفیر از سوی دیگر پیش رفته است. عبدالجلیل قزوینی رازی از جمله نظریه پردازانی است که الگویی برای وحدت مذهبی مطرح کرده است. هدف از این پژوهش، کشف و تبیین الگوی یادشده و مبانی کلامی آن است که می تواند در فروکاستن از اختلافات جامعه اسلامی و رسیدن به الگوی نظری عملی وحدت اسلامی سودمند باشد. تحقیق با روش تحلیل محتوا انجام شده و به این پرسش اساسی پاسخ می دهد که: مبانی کلامی همگرایی مذاهب اسلامی از دیدگاه عبدالجلیل چیست؟ یافته های مقاله نشان می دهد مبانی همگرایی عبدالجلیل در سه گروه مبانی مبداشناسی، راهنماشناسی و مقصدشناسی می گنجد و بر اساس آن، شیعیان و اهل سنت ضمن پای بندی به اصول اعتقادات خود، می توانند جامعه واحد اسلامی را تشکیل دهند.