تاثیر مداخله آموزشی بر خود کارآمدی مربوط به بهداشت دهان و دندان در مادران باردار

توجه به بهداشت دهان و دندان در گروه های آسیب پذیر از جمله زنان باردار اهمیتی خاص دارد. از آن جا که خود کارآمدی یک عامل پیش بینی کننده برای رفتارهای مربوط به بهداشت دهان و دندان است، این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مداخله آموزشی بر میزان خودکارآمدی مربوط به بهداشت دهان و دندان در مادران باردار انجام شد.

این مطالعه ی نیمه تجربی در سال 1399 بر روی 100 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مرکز جامع سلامت کرمی یزد انجام شد. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف بوده و نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل (50 نفر در هر گروه) تقسیم شدند.  از پرسشنامه اطلاعات  جمعیت شناختی و پرسشنامه ی خود کارآمدی بهداشت دهان (Oral Hygiene Self-efficacy Questionnaire) استفاده شد. این پرسشنامه شامل 19 گویه مربوط به خود کارآمدی در مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و ملاقات با دندانپزشک (با محدوده ی نمره ی 76-0) بود. مداخله در طی یک ماه و در قالب چهار جلسه ی آموزشی 60 دقیقه ای اجرا شد. یک ماه بعد ، مجددا اطلاعات از هر دو گروه جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS    نسخه 21و آزمون های تی زوج ، تی مستقل و کای اسکوار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

در میانگین خود کارآمدی استفاده از نخ دندان در گروه آزمون قبل (66/5± 26/11) و بعد از مداخله (79/5± 06/14) افزایش معناداری مشاهده شد (03/0= P). تفاوت خود کارآمدی استفاده از نخ دندان در گروه آزمون با گروه کنترل (83/6± 64/11) بعد از مداخله نیز معنا دار شد (04/0= P). خود کارآمدی کل در گروه آزمون قبل (18/9± 00/41) و بعد از مداخله (10/10± 34/46) افزایش معنی دار داشت (04/0= P) و  بین دو گروه آزمون و کنترل (45/13± 32/41) نیز پس از مداخله معنادار گردید (04/0=p).

مداخله آموزشی می تواند خودکارآمدی مربوط به بهداشت دهان و دندان در مادران باردار را بویژه در مورد استفاده از نخ دندان افزایش دهد و در حفظ سلامت دهان و دندان آن ها در دوران بارداری موثر باشد.