فردی کردن فرآیند کیفری اطفال و نوجوانان در پرتو اسناد غیر الزام آور ملل متحد

اصل فردی‌کردن مجازات‌ها به عنوان یکی از اصول مبنایی نظام‌های حقوق کیفری محسوب می‌شود که ارتباط بسیار نزدیکی با حقوق بنیادین بشری دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اصل فردی‌کردن در ارتباط با فرآیند کیفری مربوط به اطفال و نوجوانان است.

تحقیق حاضر از حیث نوع، نظری است؛ ‌روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می‌باشد و روش جمع ‏آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‏ای است که با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.

در این پژوهش، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که اسناد غیر الزام‌آور ملل متحد، به دلیل انعطاف‌پذیری بالا و الهام‌گرفتن از هنجارها و اصول حقوق بشر بین‌المللی، از نظر محتوایی، هماهنگی زیادی با ساختارها و هنجارهای نظام‌های داخلی دارند.

اسناد غیر الزام‌آور سازمان ملل متحد در ارتباط با اطفال و نوجوانان زندانی در یک دید کلی تلاش می‌کنند تا از نقض قانون توسط اطفال و نوجوانان در آتیه پیشگیری به عمل آورند. همچنین نحوه برخورد با اطفال و نوجوانان متهم یا مظنون به نقض قانون را بهبود بخشیده و ارتقا دهند و در نهایت با حمایت از اطفال و نوجوانان محروم از آزادی، مانع از تقویت روحیه پرخاشگری و بزه‌کاری در آنان شده، تا به واسطه آن کودکان اصلاح و به آغوش جامعه و خانواده خویش بازگردند.