اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر توانایی حل مساله زنان دارای همسر معتاد

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر توانایی حل مساله و سازگاری زناشویی زنان دارای همسر معتاد صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح (پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه همسران افراد مصرف کننده مواد مراجعه کننده به مراکز درمان سرپایی شهرستان بناب در نیمه دوم سال 1397 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 40 نفر انتخاب و در دو گروه (آزمایش 20 نفر، کنترل 20 نفر) به صورت تصادفی جایگرین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کرد. گرد آوری اطلاعات در پیش آزمون و پس آزمون از طریق پرسشنامه حل مساله هپنر و پترسون صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده از آزمون کواریانس چندمتغیره (MANCOVA) استفاده شده که برای این منظور از نرم افزار آماری SPSS20 بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معناداری بر بهبود مولفه های توانایی حل مساله زنان دارای همسر معتاد دارد (05/0 p<) براساس این نتایج می توان بیان کرد آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، می تواند به عنوان گزینه مطلوب آموزشی-درمانی برای بهبود توانایی حل مساله زنان دارای همسر معتاد باشد.